Har: Gül yaprakları üzerinde bulunan beyaz böcekler
Ter: Çok ince
Çor: Sel
Süymek: Uzamak, sürgün vermek
Germek: Bir şeyin uçlarından veya kenarlarından çekerek gergin duruma getirmek
Pısmak: Sinmek, korkmak
Derbeder: Yaşayışı ve davranışı düzensiz (kimse) : “Benim gibi derbeder bir biçareye tokat atmaktan kolay ne olur? ” —R. N. Güntekin.

-0-

1970’li yılların köyleri ve köy güzellerini anlatan bir şiirdir. O zamanlarda, köylerimizin büyük çoğunluğunda, elektrik yoktu, telefon yoktu, yol yoktu, evlerinde su yoktu. Köy meydanlarındaki çeşmelere suya giderlerdi genç kızlar. O tarihlerde elektriğin olmayışı bir çok imkanların da olmayışı demekti. Buzdolabı yoktu, çamaşır makinesi yoktu. Televizyon zaten o tarihlerde ülkemize yeni gelmişti. Radyolar, pillerle çalışırdı. Pilin ömrü de çok kısa olurdu. Büyüklerimiz tarafından; ’pilinin çabuk biteceği ve bu nedenle haberlerin dinlenemeyeceği’ gerekçesiyle türküler bile dinlettirilmezdi gençlere. O imkanszılıkları yaşamamış olanlar! Bir düşünün hele o zamanları, bir hayal edin bakalım, gerçekliğine inanabilecek, hayalini kurabilecek misiniz.....?

Çiy düşmüş üstüne, zülüfü beyaz,
Görülmez telleri kır belli belli.
Sabahın seheri ayaz mı ayaz,
Derilmez gülleri har belli belli.

Yağmur sele döndü, çekmiyor oluk,
Yıkılmış evleri her yanı kovuk.
Sokağı karanlık taşları soğuk,
Girilmez yolları dar belli belli.

Endamı da ne hoş, süydükçe süyer.
Onun da sevdiği olurmuş meğer.
Sırtında mintanı yıllardır giyer,
Gerilmez çulları var belli belli.

Sabahtan akşama tarlada işi,
Yürekler sızlatır, işe gidişi.
Kışından bellidir yazın gelişi,
Durulmaz selleri çor belli belli

Büyükler konuşur, onlar hep susar,
Ne isyandadır ne hayata küser,
Yan baksa birisi sesini kısar,
Erilmez dilleri sır belli belli.

Söz üstüne düşer öyle konuşur,
’Hayat böyle sanki’ buna alışır,
’Gece’ demez ’gündüz’ demez çalışır,
Yorulmaz kolları mor belli belli

Yıldan yıla bir kez şehire gider,
Bu bile onları çok mutlu eder,
Gözlerinden belli hepsi derbeder,
Sorulmaz halleri zor belli belli.


(1979/İzmir)