Baba, Şah Mat
Tipideyiz, boranda!
Üşüyor bahtımız, Nerdesin baba? Dost bildiklerimiz vurdular bizi, Dillerimiz varmadı aha Göğsümüzün içi, Yutulmuş isyanlar kalesi! Hayat pençesini attı ya yakamıza Ağzı leş, mahşer yeri, Gözlerinde kim bilir daha kaç garibin cesedi? Hayat! Kan lekesi elleri! Can bildiklerimiz Gülüşlerimizi çalıp Yusufsuz, karanlık zindanlara, Mahkum ettiklerinden bu yana bizi Sinemize yer eden dinmez ağıt nağmeleri, Ve vakitsiz ölümlerin ardından, Yas tutmaktı? Bize kalan! Aynalarda suretimiz silineli çok oldu, Gölgelerimiz terk edeli bizi! Bahar yağmurlarını zemheriye ezdireli, Menşei belirsiz virane bir aşkta, Can vermekti bize kalan! Tıpkı sen gibi baba! Değil asla kaçmak, Pes etmek! Olmadan Şah Mat!... g.sarıoğlu |