Sessiz Cinnetimdir Çığlıklarım
yüzümdeki kir değildi yıkayacağım
sadece is kokusu dolmuştu ciğerlerime duman altıydı şimdi kendime bile yabancı olan gözlerim yalanlarını döşerken yoluma v/edayla yanıyordum haberim bile yoktu ve haberin bile yoktu cehennemimden Kerbela gibi yüreğim bir nefes molasıdır kurşun gibi geceme yağan Cezayir gözlerin kurt kapanınına ne vakit sıkışsam bir maral zerafetindedir aklıma düşüşlerin puşt konaklarında sefa sürmedi ki hiç hayallerim o yüzden yoksuldur sana yazdığım şiirlerim ah ulan bir sanaydı diz üstü sürünüşlerim yüzümü döktüğüm bulvarlardan utanırken suretim ki; yalanlarına kurban edilişimin şahitleriydi sokak itleri onlar da dilsizdiler şimdi çatısız evimin misafirleri yalnızlığımın süvarileridir ayak altı düşlerim yüzümdeki kir değildir suyla aklayabileceğim vizitesi enayilikle ödenmiş sessiz cinnetimin çığlıklarıdır aşkla nefret arası gel- gitlerim.. Jamais vu |