EbrarŞimdilik kıpırdama yerinden Soğuktur bu mevsim gündüzü yaksa da Gece bir kocakarı fırtınası, kaldırımlardan kalkan tozlar Çöl kumu olur yüzünü yırtar Canın yanmasın Ebrar Beni merak etme yok adresim Gözlerinin kalbimi titrettiği ceketsiz akşamlarda Soğuğa maruz karabasan avcılığına soyunmuşum Üstelik Kerbela koyaklarında sığıntıyım…. İstanbul diyorlar adına ateşin tam ortasındayım Her gece başka bir üçüncü sınıf otel odası mekanım Döşümün sızısıyla döşeğine yattığım Ayın şavkı kadar kedersiz değil üstelik ayyaşlığım Sana uzatmaya korktuğum ellerim onlarda günahkar Bilmezsin sen Bu şehrin geceleri puşt yuvası Kumpas kuran orospular kadar davetkar Bir o kadar tövbekar Dudaklarım Beni düşünme Ebrar Sakın gelme kız kulesi uzaktan haline ağlar Sen yolcu vapurları umut mu taşıyor sanıyorsun Yaftalanmış yüzlerde ölü kahkahalar Buluttan değil her yağmur Masumiyetin alın teri göğe yükselir buhur olup Zamansız yağmurlara karışır yağar Ne bu düzen bırakır beni ne sevdan Ebrar İndir şimdi kirpiklerini üşümesin gözlerin Yok adresim... jamais vu |