Yokladıysa Usu Düşler
Bugün aşka dokundum
Sevmeyi öğrendi ellerim, Uzak yalnızlıklara inat Şarkılar söyledi yüreğim. Ayrı bir dönenceye girdi güneş. En büyülü, en güç limana Demirledi gemiyi kaptan Ve şiire vurmadan kendini adam Almak istedi ellerini bıraktığı yerden; Bitmemişti söyleyecekleri, Titredi dudaklarında sözleri! Yine beyaza sermişti Ölü toprağını zaman. Ki beyaz, Beyaz bir soğukluktu tende... Açmazdı kardelenler her beyazda!... Umuttu bu, aldı eline bir tokmak Vurdu da vurdu aşka kıyarak. Acı yeşile çalan görüntüsünde Bulandı yaşam, Kapanırken fırtınaya pencereler... Yıldızlara uyandı gece; Güneşin küçüğüydü yıldızlar. Yüreklerde kırmızı mumlar Yanmadan da ısındı eller!... Eşsizliklerin öteki yüzünde Denize tutsak bir kaya. Issız ve renksiz karanlıklarda Yağmur sonrası bir gök kuşağı Ki orada yokladıysa usu düşler Ölmezdi yeniden insan!... Rukiye Çelik 17 Haziran 2009 |
Güneşin küçüğüydü yıldızlar.
Yüreklerde kırmızı mumlar
Yanmadan da ısındı eller!...
Eşsizliklerin öteki yüzünde
Denize tutsak bir kaya.
Issız ve renksiz karanlıklarda
Yağmur sonrası bir gök kuşağı
Ki orada yokladıysa usu düşler
Ölmezdi yeniden insan!...
çok güzel bir şiir okudum...sevgiler....