YaraŞiirin hikayesini görmek için tıklayın sır...
Sözlerin düzensizliğinde
Yürüyorum. Patika bir yolun kıvrımlarına Bırakıyorum Sana söylemediklerimi Bildiğin diyorum. İsteyerek Hatta unuttuğun adımı… Geride kalan adımlarımda siliniyor İzlerin... Ardımda koca bir deniz Kayboluyorum. Uzakta bir martının çığlığı İçimin boşluğuna çarpıyor. Ah! Bilmiyorsun… Yükseliyor başımda yağmur bulutları, Islanıyorum… Geceyi örten birkaç kelimenle, Şehrin kedileri uyuyor Dizlerimde. Şimdi sen! Başka bir kentin Dar sokaklarından birinde Bir odada susuyorsun. Gözlerinde rüzgâr Ellerinde sildiğin adım Varlığımı gizleyerek nabzından Büyütüyorsun karnındaki yarayı… Neslihan öncel / adam 17 haziran 2009 / sakarya |