Makas
"iki kapılı evin çocuğu.
gölgesi üşüyen. rüzgara aldanır mı saçların? bir yalan ertesi durulur mu tüm sular?" daha fazla susabilmeyi isterdim. sessiz adımlarımı düşürebilmeyi kaldırımlardan. ucu paslı bir makasın artık kesemeyen aciziyetiyle tükeniyor sözlerim. yavaş yavaş... boğazımdaki yumru mu, yoksa ellerimde biriken kelimeler mi yoruyor beni böyle? -söyle onlara! incir dallarından yapılsın evim. başımın ucunda bir mum yansın sabaha kadar... neslihan öncel / oda 13 mayıs 2009 |
kurgusu ve teması gayet özgün bir şiir.
kutlarım.