Herkes UnuturŞiirin hikayesini görmek için tıklayın kafeste...
Ateş
söner… Garip bir kadın sesi yankılanır uzakta. Ağlamaklı. Kendine yabancı. Yoksul yalnızlıkları anlatır Ölü şairlere… Böyle büyütürüz badem ağaçlarının gölgelerini Altında düş kuran kelebeğin kanatları yaşlanır. Sonra rüzgâr… Sonra yağmur… Sonrası göç. Göç başlar hazana dönmüş dağların arkasına. Kara bir tren olur çocukluğumuz Usul susul geçtiğimiz şehirlerde iz kalır Garip bir kadın sesi yankılanır uzakta. Ağlamaklı. Kendine yabancı. Yarına faili meçhul yaralı geceler bırakır Korkak adamlar. Geçmiş olur dün. Herkes unutur. Budur payımıza düşen. Onu da katarız acılara Onu da sayarız… neslihan öncel / kafes 14.07.2009 |