Dağıt Uykumu Anka'yla Bekle Beniuyaklarım bile uykulu şu sıra ve ben uyumayacak yaştayım ölü bir şiirin peşine takılmış bedeni çürümüş ruhu yırtılmış bir meftayım ebediyetim üç beş dizenin arasına sıkışmış yar uyurken uykulardan yar diplerine atılmış küçük bir goncayım tebbessüm dudağımda kana bulanmış ey gözleri yağmur rengi sevgili dudaklarım kırılırken yok oluveren açacağım bende tutuşan bu apansız denizi deltalara atacağım uykusuzluğum susuz su şıra uyaklarım uymuyor ayaklarım yürümüyor kaf dağına bir hayal olmuşum elimde ölmüş anka bir şiir olmuşum mecnun demişler bana delirmişim leyla’ya leyla olmama rağmen gece olmuşum ne bilirim gözlerimde âmâ aşınan taşım ben sen gele geçe ayaklarının altında vakt-i leyalle ellerinde asa büyülerini dağıt avuçlarıma saçlarım beyazlasın kanatlarım olsun anka’nın inadına ve artık ben uçayım usulca uykularım dağıtıldığı benden çalındığın diyara bu diyar nemrut’tan soğuk geliyor bana ibrahim yanıyor küle külleri güle dönüyor gül ağlarken dudaklarımda ve ben uçsuz bucaksız semaya vuruluyorum ebediyetim sıkıştırıyor beni üç beş dizenin arasına yanıyorum yanmasına ne bir bahçeyim ömrümde ne ömür bahçeye dönüyor bu finalsiz şiirler içinde z&y |
dudaklarım kırılırken
yok oluveren açacağım
bende tutuşan bu apansız denizi
deltalara atacağım-----------------izninizle kaptım burayı
şiir mecnunu olmuş şair
okumak kalmış bize
hacet yok fazla söze
aldım gidiyorum Anka misali yeniden doğmaya / kutluyor Kalimera /