o gece,
dilinden denize dökülen kalabalığın,
en yalnız kelimesiydi, velûr.

olmamanın, yetmemenin ve evet
sana gelememenin gürbüz sancısı.
kötü bir şarkının kulak arkana kondurduğu sıcak bir nefes gibi,
nehir kıyısının lilayı delip geçen vaveylâsı.

çoğal şimdi!

Hölderlin’ in, otuz yedi yılını tek başına
bir kulede geçirmesine sebep olan gümüşî aklı gibi,
birik, ak deliliğe.
çünkü sayrılı yarınların kucağına sığdıramıyorsun tek tek,
vücudunun sokaklarını aydınlatan yıldızları.
duyarsın.
hikayeler, bir gün onlar da ellerini kana bular.
önce odalar,
sonra bir bir söner karşı cinsin ışıkları.


afazi, geçmişin uzun yol kokusu;
masumiyet üzerinde netameli bir vals.
masumiyet üzerine salvo; biraz şaşır!
her su kavuşamayabilir denizine.
ama her deniz, ölü balıklarını içinde taşır.