MAT OLDUMAşkına düştüm, Nârı’nda piştim, Bir can, bir çuldum, Kendimden geçtim. Ağrısı sertti, Canıma yetti, Benden kurtuldum, Aklı mat etti. Yurdum yuvam yok, Gayri davam yok, Aslımı buldum, Kinim, kavgam yok. “Gel” sesi aldım, Engine daldım, Doldurdu doldum, Hayrette kaldım, Şems’i Mâh’ın da, Şahlar Şah’ında, Hep fena oldum, Secde-gah’ında. Düşten, uyandım, O’na dayandım, Rengimde soldum, Aşka boyandım. Öncesi cefa, Sonrası safa, Yaralı kuldum, “Al” dedi “şifa” 11.04.1997-Mustafa YARALI |
allah ilham'ini daim eylesin
nihat yurt kanada