Anlayacağın Dut Gibi....
Salaş bir meyhanede demlenirken düşlerim
havada yine anason kokusu burnumun direği sızlıyor yalnızlığıma. Akşamdan kalmıyor artık ayyaşlığım günüme, geceme ikindi vakitlerime bulaşıyor ayyuka çıkınca iç sıkıntısı deliliğim ki; sebebi sensin şakağımda kanatları kırık bir güvercin can çekişiyor. Eskiden şerefine içerdim şimdi sebeplerime içiyorum yastığı yorganı attım soğuk kaldırımlara uyuyorum Susuyorum dilim lâl. Belki mahcubiyetime dişlerimi sıkmam alışamadığım yabancı arabesk hallerimin… Anlayacağın dut gibi / gün gibi aşikar yokluğuna.... Anason kokan şişelere suretini doldurup on ikiden vuruyorum “Sağlığına” Jamais vu |