Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
O ilk rüzgârla oynaşırken dallarda iklim, ömrü kutsayan kuşluk vaktiydi yüzün ne vakit şarapla yıkansa dil, kırmızı tadıyla ayyaş olur düşerdi söz sarmaşık ellerim tutununca buğulu yalnızlığa denize akardı İstanbul...
eprimiş mendildi sözler yokluğuna eski güne buyur edilmeyen güneşti gözler bir çiçeğe ad koymak için yarışırdı ya dizeler işte o an kendi tarhını sulayan bir çift şebboydu içim duyumsayınca rüzgârın pan flütlü sesini ıslak bir düşe taşınır kendimden geçerim...
İstanbul’da ıhlamur kokuyor şimdi zaman! yokluğun kadar...
mazeretsiz hasretti incir çiçeğinde beyaz süt kesiği uzak yolların gölgesi düştüğünde bir kez kağıda yazılırdı su üstüne ebruli bilmece dalgalanan içimde her hücre sevmece bir yaz düşüydü sabahlar deniz kokulu serin ve mavice...
… ne rüzgârın ne kuşların sesini duymuyor insan kendinden başkasını içini döküyordu söz duvarlarına kendini anlatan beyaz bir perdede yansırken hayat ve her anı bir yerinden tutarken gecenin gizemini kendine saklıyordu bulutlu matemini...
insanın kendine suskun oyunu bu!
suya düşen aksin mi bir bilsem! durmadan neden batıyor içime şehir...
ne su ne aksin azlığından suskun ıhlamur kokuyor bu şehir gittiğinden beri...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ıhlamur kokulu şehir... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ıhlamur kokulu şehir... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Sevgili Şair;Ihlamur kokulu şehrin şiiri, ıhlamur tadında sevgilisi olmuş yüreğimde, ıhlamur sokağın özlem döşenmiş parkelerinde, ayak izleri hala ıhlamur kokan sevgilimi hatırlattı bana... Ihlamur'dan Sevgi ve saygılarımla... Ihlamur tadında şiiriniz için teşekkür ederim...
ne rüzgârın ne kuşların sesini duymuyor insan kendinden başkasını içini döküyordu söz duvarlarına kendini anlatan beyaz bir perdede yansırken hayat ve her anı bir yerinden tutarken gecenin gizemini kendine saklıyordu bulutlu matemini...
insanın kendine suskun oyunu bu!
suya düşen aksin mi bir bilsem! durmadan neden batıyor içime şehir...
ne su ne aksin azlığından suskun ıhlamur kokuyor bu şehir gittiğinden beri...
Duyumsamak hayatın ve gecenin gizemini...Küf kokan düşlere inat algılayabilmek ıhlamurun eşsizliğini... Sevgili Neslihan her zamanki gibi güzel kokularla ayrılıyorum gönlünün yansıması sayfandan... Yüreğine sağlık.... Kalemin hiç susmasın... Sevgimle...
aslında dizelerinizde ıhlamur gibi.sevgi ve özlemin kokusunu yaymıssınız.yureğinize sağlık.cok keyif aldım.satırlaınızdan kendimi alamadım.sevgi ile kalın.
Ben zaten şiire aşık biriyim ama bu şairin şiirlerine aşkım başka, gerçekten gıpta ile okuyorum. Yüreğine sağlık ıhlamur kokulu toprağım ilk fırsatta ses olmalı bu şiire)))
Zariflik ve mütevazi olmak size çok yakışmış gerçekten binler yaşayın adınızla şiirlerinizle inşallah varolun kardeşlm harika bir şiirdi sadece ıhlamur kokmuyor aynı zamanda ustalıkta kokuyor tebrik ederim kardeşim varol... şiirimi düzelten yüreğinize ve ellerinize sağlık daim olun....
ne rüzgârın ne kuşların sesini duymuyor insan kendinden başkasını içini döküyordu söz duvarlarına kendini anlatan beyaz bir perdede yansırken hayat ve her anı bir yerinden tutarken gecenin gizemini kendine saklıyordu bulutlu matemi...
insanın kendine suskun oyunu bu!
suya düşen aksin mi bir bilsem! durmadan neden batıyor içime şehir...
ne su ne aksin azlığından suskun ıhlamur kokuyor bu şehir gittiğinden beri...
COK GÜZEL ÖZLEM KOKAN BIR SIIR OKUDUM KALEMINIZDEN EFENDIM KUTLARIM SAYGILAR....SLM,LAR..
Sevgili peri, Masalına kandı gözlerim okudukça şiirinizi...Yazı rengi, ormana attı bedenimi bulunduğum yeri zamanı unutarak...Sevgili'ye, sevilene özlemi ve ancak böyle sevecen anlatabilir ve sadece güzel periler....
Hayatın sesi derin sularda farklı olur. Önce halka halka genişleyip elele tutuşur sonra ilk başlanılan noktaya gelinir. Ama o ize gözlerimiz odaklanır öylece sanki sonsuza dek hep orada öylece kalmıştır.
Çok sevdim bu şiiri ve ismiyle hafızalarda hep yer edecektir. Kutluyorum Neslihan. Sevgiyle...
Beli ki,şiir bugün buram buram kokacak, isminden belli...Ihlamur;desem ki dünyada en çok sevdiğim ağaç belki inanmazlar ama,öyle. Dünyanın en yakışıklı ağacıdır. Herşeye bakar geçerim ama,ıhlamuru seyrederim. Bulunduğum yer,dünyanın en nadide iki tür ıhlamuruna sahip,bilir misiniz? Ihlamur dünyada çok nadirdir. Ama,en iyi iki türü benim memleketimde ve şehrimde var. Şimdilik seyrediyoruz ama,koklamamıza da çok az zaman var. Bizim ballarımız önce kekik koktu,şimdiden sonra ıhlamur da kokacak...Bir de çiçeği;yaprağın tam orta yerinden çıkar. Bir suna da küpe nasıl durur,öyle,bayılır sınız...Şiire gel, diyecek siniz ama,şiir hep çiçeğe durmuş zaten. Dörtyanı buram buram..Bayıldım..Yürekten kutladım.Selam,saygı...
hyazici58 tarafından 5/12/2009 7:47:31 PM zamanında düzenlenmiştir.
ne rüzgârın ne kuşların sesini duymuyor insan kendinden başkasını içini döküyordu söz duvarlarına kendini anlatan beyaz bir perdede yansırken hayat ve her anı bir yerinden tutarken gecenin gizemini kendine saklıyordu bulutlu matemi...
"O ilk rüzgârla oynaşırken dallarda iklim, ömrü kutsayan kuşluk vaktiydi yüzün ne vakit şarapla yıkansa dil, kırmızıyla ayyaşlaşır düşerdi söz sarmaşık ellerim tutununca buğulu yalnızlığa denize akardı İstanbul, ıhlamur kokardı İstanbul’da zaman!"
Baharın gidişini izlerken, baharın birincisi yemişli cümbüşe selam verir diğeri hani var ya o sondaki yok eder öldürür bitirir..Uzunca zaman yalanlığına inandım sonra da gerçeğe tezatlar yaşandığında çok götürmez ömrü bir-kaç gün sandalında o da yok olur ve gider sonra..Böyle ince olmaz melodisi ya da sadece kandırırken yüz sürdüğü tenine yokluğun böyle görünür..Sonuna doğru dizelerin fakir gördüm..Daha neleri yok ki nelerisayılmaz ki düşülen hallerin..
"insanın kendine suskun oyunu bu!"
Daha bir şeyi de kalmadı ki..
Pastel bir sergi cümbüşü seyreyledim zamanda..Gözlerim aşıkken o diyarlara kimlere eza kaldı derken içine düşmek gibi..
ne rüzgârın ne kuşların sesini duymuyor insan kendinden başkasını içini döküyordu söz duvarlarına kendini anlatan beyaz bir perdede yansırken hayat ve her anı bir yerinden tutarken gecenin gizemini kendine saklıyordu bulutlu matemi...
insanın kendine suskun oyunu bu!
suya düşen aksin mi bir bilsem! durmadan neden batıyor içime şehir...
ne su ne aksin azlığından suskun ıhlamur kokuyor bu şehir yokluğundan beri...
IHLAMUR KOKUYOR BU ŞEHİR YOKLUĞUNDAN BERİ.. .......................................................... Özlem yüklü bu satırlar için sizi kutluyorum.. Yüreğiniz var olsun..
ıhlamur tadında sevgilisi olmuş yüreğimde,
ıhlamur sokağın özlem döşenmiş parkelerinde,
ayak izleri hala ıhlamur kokan sevgilimi hatırlattı bana...
Ihlamur'dan Sevgi ve saygılarımla...
Ihlamur tadında şiiriniz için teşekkür ederim...