Şu harabe hallerime bakıp da,
Sanmayın ki, yerim yurdum dar benim.
Bir görseniz, yüreğimi açıp da,
Dünya benim, devlet benim, şar benim.

Ham kalamam, tutuşurum, yanarım,
Ne susuzum, ne de suya kanarım.
Sevdiğimi, dur duraksız, ararım,
Sevda benim, sarıl benim, sar benim.

Her anımda, deryasına saldığım,
Sığdan girip, derununa daldığım,
Yerden yere, taştan taşa çaldığım,
Namus benim, şişe benim, ar benim.

Benliğimiz, üç kuruşa satıldı,
Varlığımız, var edene katıldı,
Ticaret bu, alış veriş yapıldı,
Kime ne ki, zarar benim, kâr benim.

Ummanları, yeri, göğü dolandım,
İnkâr ettim, ikrar ettim inandım.
Kâh dövdüler, kâh sövdüler kınandım,
Sevinç benim, neşe benim, zâr benim.

Ağlıyorken, gülmek oldu gözyaşım,
Ben kuluyum, o padişah sırdaşım,
Her emrine, eğilince şu başım,
En şefkatli, en zulüm kâr yâr benim.

Orda buldum, cümle zevki sefayı,
Onda gördüm, sabır ile vefayı.
Bal eyledim, acı tatlı cefayı,
Cennette nur, cehennemde nâr benim,

Söz kulağa, dil dudağa, göz kaşa,
Her nefesim, sevgiliyle baş başa.
Sürüngendim, şimdi döndüm bir kuşa,
Bülbül benim, gül de benim, har benim.

Yaralıyım, âşıkmışım ezelden,
Ölüm ne ki? korkar mıyım ecelden,
Gönül murat ister amma , güzelden,
Haktan gayri, sevdiğim mi var benim?

30.06.2001…………Mustafa YARALI