CAMDAN KALP
gitti ellerimden,düştü yerlere
parçalandı camdan kalp hiçbir şey kar etmez artık ne yarin nefesi nede sabahın güneşi eski bir şarkıda hatırlanır anılar notalar arasında saklanmış dokunulmamış duygular... ateşin içinde erir cam su gibi olur ama dokunamazsın yakar canını, birinci dereceden yanıklar cama şekil veren eller, ustadır kalbi değiştiren, sevgilinin ta kendisi hasret işler nakkaş gibi, camdan kalbin üzerine yoğrulur hüznün verdiği neşe ile bir eskicinin tozlu rafında sahibine hasret bekler günler gecelerin,saatler saniyelerin peşinde biri yanaşır rafa kocaman gözlerini dikiverir tozlu rafda duran camdan kalbin kendisine gitti ömür, bitti bir sevdanın peşinde kayboldu duygular nakkaşın ellerinde eriyip çözüldü, parçalandı benliğim eski şarkıların çağrıştırdığı şehirler birer anı olarak kaldı geçmişte son demlerinde gecenin ölüm döşeğinde camdan kalbim... |