Kör ve gece
uyuklayan beynime nispet
fink atar kafamda sessizliğin melodisi yalnızlığın notalarıyla mengenede kalbim umudu kesmiş ağlamaktan ışığı unutmuş gözlerim yolunmuş tüyleri gururumun tekmelenmiş yaşama sevincim Gecenin en karanlık zamanıyım ben en siyah yeriyim dumanlı şehrin koyu renkler vadisinin puslu bir mağarasındayım... güneşi hissederim ama en korkunç karabasanda kimse ışık tutmaz bana gölgeler üstüme düşmüş yine ta gecenin köründen yaşamak isterdim ama ne çareki körüm ben Ya sen hiç karanlığı kör bir gözden gördün mü? bilmem ki bayıldım mı,uyudum mu,öldüm mü? |
kör gözler ve hiç bitmeyen geceler
kutluYorum
Sevgiyle