CAM KIRIKLARIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bazı şiirler kader gibidir...
Bir an’da vahiy gibi gelir,ruhtan dile,dilden kaleme,kalemden kağıda dökülüverir...bir bakarsınız ki,bu şimdi nerden çıktı dersiniz,kendinize... Aradan belki yıllar geçer,o şiiri sakladığınız defterden alır,başka bir yere aktarırsınız... Sonra bir daha bakarsınız ki,şiir artık kaderinizdir...Yeniden canlandırdığınız şiirinizi artık yaşıyorsunuzdur...ve,gidenlerin arkasından kalan cam kırıklarıyla....
Camdan,buzdan bir bebek.
Yalın ve yalınayak Bir fener ışıltısıyla İyiliklerin,güzelliklerin tüm çıplaklığıyla Yüzyıllardır, Bir uçurum kenarında duruyor. Gözlerinde binlerce yıl ötesinin ümidi Bir adım atsa düşecek, Bir adım atsa… Derken sen çıkıyorsun Seviniyor cam bebek. Sittin sene beklediği kurtarıcısını görüyor. Ağlamak istiyor ağlayamıyor Bağırmak istiyor bağıramıyor Haykıramıyor bile tüm dünyaya, Sevincinin tek hecesini. Çünkü sen elini uzatıyorsun o anda Bebekte tüm korkularından arınmış, İçinde özgürlüğün içkisiz sarhoşluğu. Ürkek parmaklarıyla uzanıyor sana Birden çekiyorsun elini;apansızca,amansızca. Cam bebek ve uçurum; Geriye kalan, Birkaç damla su ve ufak cam kırıkları… Canan KARATOĞMA |
yere gitmiştir.sevgiyle kalın.Doğan