Hayatta en fazla sıkıldığım iki mekan vardır. Bunlardan birisi berber koltuğu, ikincisi ise yemek sofrasıdır. Yemek yeme kültürüm zayıftır. Önüme ne konduysa; ’bir an önce atıştırıp bir kurtulsam şu yeme işinden’ diye düşünürüm.

Bir kaç arkadaş ile birlikte bir mekanda oturur iken mevzu yemekten açıldı. Onlar sohbete devam ederken ben de şöyle 45 dakika bilemedin bir saat içinde karalayıverdim bu dizleri.

Şöyle bir ziyafet çekeyim dedim,
Karnımı iyice doyurdum bugün.
Canımın çektiği her şeyi yedim.
İlk defa kendimi kayırdım bugün.

Gördüm lokantayı, daldım içeri,
Seslendim garsona; "hele gel beri!"
"Göstersene bana kuytu bir yeri!"
Yükselttim sesimi, duyurdum bugün.

"Önce çorba getir, üç kase olsun.
Onları içerken, ızgara konsun.
Çiğ olmasın, yemem, haberin olsun!"
Sormayın, kafayı sıyırdım bugün.

Üç somun, bir kaç da börek gelmişti,
Saklasam da garson halden bilmişti.
Benim bu halime baya gülmüştü.
Beş tabak pilavı devirdim bugün.

"Sulu yemeklerden üç kap oturtma,
İki yarım tostu sakın unutma!
Doldur o kepçeyi, beni avutma!"
Üç kilo kıymayı kavurdum bugün.

"Sanma bitti gayrı daha istemez,
Bilirsin, yoğurtsuz hiçbir şey yenmez.
İçmiyorsan eğer bunlar erimez."
Üç sürahi suyu, soğurdum bugün.

"Tamam" dedim, "tatlı gelsin gideyim.
Meyvemi, sebzemi evde yiyeyim.
Hesabı çek kesip öyle ödeyim..."
Bu ayki maaşı savurdum bugün.

Hayretle bakmayın, yüksekten attım!
Gerçekte hepsinden bir parmak tattım.
Cebimde kuruş yok, battıkça battım.
Yalanlara zaman ayırdım bugün.