YIKILDIM ÇINAR KADAR...
hayal meyal hatırlıyorum şimdi;
ilk fotoğrafımı siyah beyaz çocukluğumu kırık gözlüğümle bakarken... ilk, babam götürmüştü elimden tutup... korkmuştum utanmıştım melahat öğretmenimi dinlerken çocuksu... yürekliydim... zor günler geçirdim... okul çıkışında millet caka satar ben nohut ekmek satardım... " türküm doğruyum çalışkanım" kulağımda hala... sıra olurduk zil çaldığında hademe amca... bense üşüyen ciğerlerimle ıslık çalardım nota bilmez içten çalardım.. zor başladım orta’ya... bazen ekmeğe salça somuna sana çalardım sevmiştim... ismi zehra havalı zehra... kırmızı kravatımı takardım ütülerdim... çamurlu yollardan geçerdim... üşürdüm... liseye vardım ilk ihaneti tattım... ilk dayağı... onca yaşadıklarıma bir de sevdamı kattım okuldan sonra kaçacaktık derme çatma yuvamızı kuracaktık kader işte kader... annem erken gitti yıkıldım çınar kadar... |