BİR KADIN AĞLIYOR...
Bir kadın ağlıyor...
Zeytin bozması gözlerinden, yaşam süzülüyor, usulca... Bir kadın ağlıyor... Griye çalan kaldırımda, esmer... Bir kadın ağlıyor... Kar yağmış saçlarına. Ağustos sıcağında, kucağında günahı, titrer... Kadının göğsünde, aç bebeği, süt bekler. Bir kadın ağlıyor... Alnına kaderi, çizgi ekler, seneler... Bir kadın ağlıyor... Geçer seneler, geceler... Düşmüş ortalığa, bebeği evde, kadın, kaldırımda, kaderini bekler... |
Zeytin bozması gözlerinden,
yaşam süzülüyor,
usulca...
değinmek istediğin konuyu çok iyi anladım zeki..
fakat resimdeki zeytin bozmalı gözlü bayanı kaldırıma oturtmak yazık olur bence.:))
anlamlı,içten ve duygusal bir şiir...
güzel bir anlatım..kutlarım..sevgimle...