fiyort
kuma düşman kayaların iç çekişi
güvercinlerin su içtiği yerden geldi burçlarda bir çocuk çocukluğunu yitirdi yavaş yavaş mevsim değiştiren doğa çıtırtılara bölündü kayalara vurunca lohusa şerbeti dudaklar beni bekleyen öpüşlerin taçyaprağında gül damlaları susatan. çöle döndüren ve çıplak hem çölün hem yağmurun komşusuyum yıkıntımın üzerinde üzümler büyüdü ateşi içinde saklayan bol döllenmiş üzümler yalnız kendime düşman yalnız kendime diken kendimi sırtımdaki bıçak izinden tanıyorum kayaların kökleri belleğime uzanıyor yanıyorum.. akşam gözlerimi jiletliyor kıskançlıkla ben karnına saplanan işlemeli hançer seni bir kin gibi ölüm gibi seviyorum kopuyor fırtına sinirli de oldum artık yürüyorum ayağımın altında çicekler sanki yıldız her biri bir şiire asılmış yürüdüğüm dizeler sanki uyaksız gibi oysa ışıltıları bir sümüklüböceğin izi kadar gizemli.. |
Kutladım şair..