Kelimelerin Tükendiği
bir çocuk oynuyordu usulca
kötülüklerden uzak savaşlardan ırak güle güle, doya doya koşuyordu dışarda gülücüklerini dağıtıp etrafa güneşi topluyordu avuçlarında ... bir çocuk ağlıyordu dışarda uçurtması minik ellerinden kaymış, uçmuş gitmiş havaya gözyaşı döküyordu arkasından daha küçük, küçücüktü kan kırmızıyı tanımıyordu solumuyordu barut kokusu mayınların üstünde bir aşağı bir yukarı hop, hop, hopluyordu henüz bilmiyordu herşeyi oyun sanıyordu uçurtmasının ardından yaşlı gözlerle yakalarım diye ufacık adımlarla düşe kalka koşuyordu çocuktu işte anlamıyordu çok sevdiği uçurtmasını geri istiyordu ... bir çocuk yavaş yavaş ölüyordu günlerdir ağzına bir lokma girmemiş derisi kemiklerine yapışmış zar zor nefes alıp veriyordu aslında çoğu gözler onu görüyordu ama nedense kimse el uzatmıyordu çukura düşen gözleri "kurtarın beni" dercesine etrafa acı acı bakıyordu bir candı günbegün eriyip biten bir nefesti soluğu ani kesilen kim bilir belki o da bir kuş, bir bulut olacaktı uçacaktı mavi gökyüzün(d)e hür ve özgür koşacaktı ya da yalın ayak güneşe doğru belki de kayan yıldızları toplayacaktı gökyüzünden bırakmayacaktı hiç tutunup sıkı sıkıya yatıracaktı sıcacık koynunda bir çocuk son nefesini veriyordu gözleri çukura düşmüş, rengi solmuş dermansız cılız bedenini artık toprağa teslim ediyordu son anda yabancı bir el eline dokunuyordu kendisi olanlardan habersiz cansız yerde uzanıyordu yürekler (d)ağlatacak ve (y)akacak acı görüntüsü bir fotoğrafçı tarafından sıcağı sıcağına tam o sıra çekiliyordu bir masum çocuk daha küçücük yaşta çaresiz aramızdan kayıp gidiyordu kolay kolay unutulmayacak ve ağıtlar yakılacak resmi şerit gibi gözlerimizin önünden ha bire geçip duruyordu M&G.. |
düşlerim ağlayacak...
ucu sevgiye damıtılmış kaleme içten tebriklerimle...