Üç-beş satır sözüm var, henüz çekip gitmeden;
Yaptığınla gurur duy, bir halt ettim san şimdi.
Bu tiyatro kapanmaz son perdesi bitmeden,
Kör olası sabrımın tükendiği gün şimdi...

Damarıma basmasan zıvanadan çıkmazdım!
Beni bende bıraksan kusuruna bakmazdım.
Direnmezdim gönlüme sancısını çekmezdim,
Zaferine bayrak aç, böbürlenip an şimdi...

Hani candan sevenler zalim olmaz diyordun?
Olur-olmaz her şeyde kalp kırılmaz diyordun.
Hani yiğit söylerse lafta kalmaz diyordun?
Buram-buram bir ahın ateşinde sön şimdi...

Yumul tenha köşeye ümitlerine diz çök!
Ahvaline isyan et, haline göz yaşı dök.
İlmek-ilmek bu aşkı sökebilirsen sen sök!
Arama başkasını, bir başına yan şimdi...

Meze yapıp sofrana ayrılığın yasını,
Dirhem-dirhem yudumla, ıstırabın hasını.
Zay etme damlasını, doldur hicran tasını!
Kadeh kaldır bahtına, lezzetine kan şimdi...

Ben pes ettim sayende, yıkıldım bu etapta!
Çözülmesi imkansız incelik var hesapta.
İki cambaz çıkıp da oynamazmış bir ipte!
İşte deynek, işte sirk, çemberinde dön şimdi...

Terk edip gidiyorum hapsolduğum zindanı,
Rehin aldım sevdamı, içimdeki cananı.
Kendin çal, kendin oyna, boş bulmuşken meydanı,
Ben indirdim sırtımdan, bul birini bin şimdi...

Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARİ)