GÜL DAĞı-GÖNÜL GÖZÜ
Gül dağından baktım, şu düz ovaya,
Toprağı gül olmuş, taşı gül olmuş. Dört değil, beş mevsim, gelmiş buraya, Yazları gül olmuş, kışı gül olmuş. Ufkundan gül doğar, yine gül batar, Rüzgârı gül eser, hava gül kokar, Göklerden gül yağar, gül suyu akar, Yağmuru gül olmuş, yaşı gül olmuş. Gül fidesi diken, güller biçiyor, Gül yanan gönülde, güller pişiyor, Acıkan gül yiyor, güller içiyor, Ekmeği gül olmuş, aşı gül olmuş. Güllere özenmiş, otlar, ağaçlar, Güllerle bezenmiş, düzler, yamaçlar, Gülleri doğuran, o gül anaçlar, Gözleri gül olmuş, kaşı gül olmuş. Gül dikene güler, dikende güle, Naz etmiyor artık, güller bülbüle, Gül alır, gül satar, güzel güzele, Pazarı gül olmuş, çarşı gül olmuş. Güle âşık olup, gönül verenin, Gül ellerle, gül destesi derenin, Yedi tepe aşıp, Hakk’a erenin, Ayağı gül olmuş başı gül olmuş. Yaralı kalbimi, gülle saranın, Kokuları güldür, yârin, yâranın, Gül ovadan, gül dağına varanın, İçleri gül olmuş, dışı gül olmuş. 14.02.1998---MUSTAFA YARALI Kutlu doğum haftası münasebetiyle, edebiyat defterindeki değerli şiir dostlarımın, bütün İslam âleminin, tüm insanlığın gönüllerinin ve ömürlerinin, gül bahçesi olması dileğiyle; hepinize en kalbi sevgi, saygı ve selamlarımı yolluyorum. ________________________________________ |