KANAAT MÜLKÜ
Kanaat mülkümde hazine dolu,
Sanma ki, Dünyada gözüm var benim. Ayırmam, tevhitle birleşen yolu, O yüce Resule sözüm var benim. Nerde O Gülşen’in gülleri koksa, Bülbülü olurum, kıyamet kopsa, Makam, mevki, rütbe, nişanım yoksa, Toprağa belenen yüzüm var benim. Kalbimden ayrılmaz, ilâhi sevda, Her yüzden görünür hazreti Mevla, Hangi yöne dönsem, bir tek o peyda, Allahtan ayrılmaz, özüm var benim. Yalnız ona bükük, eğridir başım, Gönül ateşiyle, pişiyor aşım, Cehennem olsa da şu altmış yaşım, Cennetlere benzer, güzüm var benim. Baş tacımdır, Haktan gelen hediye, Sebebini bile, sormam “ne?” diye, Ahde vefasızlık yaparım diye, Yürekte kazılı, cüzüm var benim. Benlik dağları da, toz toz savruldu, Bir gönlüm var, oda dosta ayrıldı, Senin tenin belki, çifte kavruldu, Yaralı kalbimde, közüm var benim. 03.10.2007------Mustafa YARALI |
mükemmel bir şiir ilahi tadın da saygılar..