ve ben...bir kez daha doğdum küllerimden belki inanmazsınız ama geceleri söndürdüğüm sabahlarımda yeniledim benliğimi aşk denilen bir coğrafyada sahip değilken hiç bir yüz ölçümüne ve inanmazken varlığına rakım ölçümlerim sıfırın altında kandırırız kendimizi tüm yalanların pembedir rengi aslında siyaha bulanmışken sessizliği biz ki aşk denen bir illete müebbet şiirler yazarız hep bir ağızdan oysa esamesi okunmaz ve yiter nice kimlikler sevgiye muhtaç kaç çığlık daha asılı kalır sonsuzlukta ruhum çarmıhta avuçlarından çakılı sevişmek ibadetken dimağda üç kuruşa satılır olmuş kirlenmiş simalarda hâlâ kandırırız kendimizi sihirli bir dokunuş bekler eskitiriz ömrümüzü şimdi alkol teslimiyetli sabahlara yazılmış şiirlerim var ve ben her yudumda yumduğum gözlerime gömülür doğdum sanırken ölürüm gülay bulut |