yine, yeni, yeniden...ne uğruna vazgeçilmiştim hangi neonların çembesine takıldı yüreğin şimdi neyi koysan boşluğuma boş elinde uçan balonların büyüsüne kapıldığın renkler yüzünde çürür yüreğimde ayak izlerin az önce idam ettim seni içimde hâlâ sallanır adanmışlıklarım yağlı urgan ucunda öldün ! küllerini serptim rüzgara kum fırtınası dağılmışlığın benden sonra kime düşse her zerren bir parçamı göreceksin ve unutma aklına çaktım gözlerimi her yıldız kaydığında dilekler tutsanda ben yakamoz düşen yüzümle kirpiklerine asılı kara inci olacağım göz çukurunda ve her unuttum dediğinde biraz daha sineceğim içine sen bana dönüşürken ben kendimden çoğalıp bahar bahçelerimde gonca gonca açacağım bahar kokacak nefesim aldığım her solukta biraz daha kendimle dolacağım Gülay Bulut |
geldimmmmmmm...
bu şiirin yamacında uyuklsam bu gece..
zaten ne kalmış ki gecenin bitimine...
çok sevdim bunu....çok da şık durdu sayfada...
sevgimdesin...