yansımamor bir akşamdan sızdım içeri usul usul soluksuzdu adımlarım önce karanlığa alışmalıydı gözüm gri bulutlar dağılmalı objeler netleşmeliydi an ve an karınca istilası perdeler açıldı sıyrıldım sen yanımdan gece gibi örttüm üstünü şimdi sen flu bir geçmişin tozlu raflarında kırışmış karbon kağıdı ıssızlığında kendi kopyan bile kalmaz benden geriye yüreğimi iliştirdim göçmen kuşların kanadına artık nerede bahar ben orada yüzüm gül bahçesi deniz fenerleri yanar gözlerimde çiçeğe durdum misk-i amber ay tutuldu simamda yakamoz düşer aynalara ve anladım ki öldüm sanırken aldığım her nefesmiş asıl mucize Gülay Bulut |
artık nerede bahar ben orada
Ne diyebilirim ki sana gülay dağıttın beni yıktın öff be git başımdan hüzün