itilmiş inançların mezarıydı içim yokluk zamanlarından kalan dua kırıntılarında
ne vakit yitirdi hakikati gazellerden birikmiş ağulu bir yürek o vakit anladım uzak bir yoldun bana
içimde kendisine koşan çığlığın hüznü var korkulu bir kalıntı gibi seriliyorum kucağına önce bakışlarımız buluşuyor sonra kitabımız
anamın gözlerine eriyorum sana adadığım her mumda ”benim sesim duygusaldır” demiştin acıtmazmış daha da derin yarayı madem öyle ömre dağılmış bir feryat için niyedir ki gözyaşı
sevap sevdiğim aşk’ların yalanı günah sevdiğim aşk’ların yananı hep ayaktaydım orada dimdik ve bilindik
çok eskidir aslında sana ihanetim kendine aitliğinde senin hükmünü sürdüğündür bu mağrur cinnetin geç verilmiş hayatımın çizgisiz sabahında
dilimde tuzlaşan kalbimde taşlaşan yaranın hatırına biliyorum iyileşebilecek yaralar için her zaman bir uçurumun var
kıyametimi erteleyip fısıldıyorum ölümü ruhuma hep geç kalmakla sana…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
fısıldaşmalar(I) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
fısıldaşmalar(I) şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
senkronlara düşse de hayat çıkmazı .. hep saklanır gizli mağaranda bir umut şeytani figürlerle beslense de yarınlar saçar tohumlarını sevda yüklü bir bulut...
çok eskidir aslında sana ihanetim kendine aitliğinde senin hükmünü sürdüğündür bu mağrur cinnetin geç verilmiş hayatımın çizgisiz sabahında
dilimde tuzlaşan kalbimde taşlaşan yaranın hatırına biliyorum iyileşebilecek yaralar için her zaman bir uçurumun var
kıyametimi erteleyip fısıldıyorum ölümü ruhuma hep geç kalmakla sana…
Yürekte acıların dile gelişi ve dize oluşu güzeldi şairin ustalığı da şiiri okuyana tad verir cinstendi kutluyorum Ali Cengiz dostumu yine klasına yakışır harika bir şiirdi kaleminden yansıyan saygılar ve sevgilerimi gönderiyorum Ankara'dan dostum,,,
itilmiş inançların mezarıydı içim yokluk zamanlarından kalan dua kırıntılarında
ne vakit yitirdi hakikati gazellerden birikmiş ağulu bir yürek o vakit anladım uzak bir yoldun bana
içimde kendisine koşan çığlığın hüznü var korkulu bir kalıntı gibi seriliyorum kucağına önce bakışlarımız buluşuyor sonra kitabımız
anamın gözlerine eriyorum sana adadığım her mumda ”benim sesim duygusaldır” demiştin acıtmazmış daha da derin yarayı madem öyle ömre dağılmış bir feryat için niyedir ki gözyaşı
sevap sevdiğim aşk’ların yalanı günah sevdiğim aşk’ların yananı hep ayaktaydım orada dimdik ve bilindik
çok eskidir aslında sana ihanetim kendine aitliğinde senin hükmünü sürdüğündür bu mağrur cinnetin geç verilmiş hayatımın çizgisiz sabahında
dilimde tuzlaşan kalbimde taşlaşan yaranın hatırına biliyorum iyileşebilecek yaralar için her zaman bir uçurumun var
kıyametimi erteleyip fısıldıyorum ölümü ruhuma hep geç kalmakla sana…
harika bir şiir okudum usta kaleminizden içtenlikle kutluyorum sevgi ve saygılarımla
sevap sevdiğim aşk’ların yalanı günah sevdiğim aşk’ların yananı hep ayaktaydım orada dimdik ve bilindik
sevgiliye özlem belki biraz öfke...ama o öfkeyi körükleyen genede içte bastırılmış kavuşamama yanılgıs.cok güzel bir şiir okumanın tadıyla cıkorum sayfanızdan..bu dizelerinizide ödünç aldım.saygılarımla
teşekkür ederim her birinize...