EMANET...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın sen...ölümüne yola çıktığım adam...
yalandan da olsa olsan ya kocaman.... Sen şimdi gittin ya Emanetin kaldı bende iki kelime Şaşkınlıktan söylemeyi unuttuğum Hani yaslandığım duvara Zor ayakta durduğum Soyunmamak için ağlamaya Yanarken gözlerim Sessizliğim koca bir taş Güç bela yutkunduğum Deli gibi soluduğum hava Kokunu saklamak için zulamda Zor olacak seni çıkarmak Kötü işlemişsin canıma İçimdeki bu deprem Bilmiyorum kaç şiddetinde Kesildi hava Ve üşüyorum ben … Her aşk bir kelebekse Yaşlanmadan ölür mü tüm kelebekler Konmadan yaka çiçeklerine İçimde bir yığın ağlayan çocuk Verin uçurtmalarını Susturun… Sen yoksun yaa Soyunuyor içimdeki aşk Zarif bir geceye Gel düşüme Bekletme Ben düştüm bile aşkın dekoltesine Giyindim aşka kadın elbiseleri Tutkuyla en sevdiğin renklerde Bak bahar geldi Bir gülün yaprağına yazsam seni Toplasam seni düşlerimden Haykırsam tüm senleri çıkarıp ezberimden… Ve duysan gelsen Ve gelsen desen ki… “Gitmedim ben, gidemedim “kalışım senin için değildi nefes almayı beceremedim” bu da bendeki emanetin işte şimdi veriyorum “seni seviyorum…” sevgi kaya @ 2009 “bırakılan emanetlerin yükü ağırdır…ya al emanetini ve topla kendini benden..ya da eşikte durma, gir içeri…” |
''her aşk bir kelebekse''
bir günlük ömür biçildi aşklara
evet şair...emaneti zamanında vermek gerek
çok geç olmadan
şiir için teşekkürler
selam ve saygıyla