Acabalar hep mi hiçe gider...bir gölge kara basan derin sessizlik... acıtır k/ulak z/arını algı ötesi yürür yeşilden maviye bir avuçta eriyen ak tanesi tek nefes erken öten uslu çalıkuşu bir uluma çam kokusu yitik beyaz örtüde göz kapaklarını yırtmakta ayaz süzülür içten dışa sıcak korku tek girişli mikrop yuvası kaderin düğüm noktası yürekten atılan adım kapı y/önü aklım içerde kırık saksıya saçtığım tohum yeşil filiz verir mi? Zeynep Tavukçu 7/4/7 |