Son Düş...ah sevgili ! yine yakaladım kendimi düşünürken seni gecenin kirlerinde sesim karıştı sessizliğime ve üşüdüm ve ölüyorum usul usul sana uzak bu kaçıncı şehir yıkıla yıkıla inşa edilen ve kendi coğrafyamın azgın fıratında ben yapışmışken kursağıma sen… yine susuyorsun sevgili ! düşlerime bile sessizliğinle iniyorsun örtebildi mi bu susmalar korkunu ve işte aylardan eylül mevsimse kızıl sarı kalmadı sende artık bu aşkın yakan hiçbir tarafı aklımda bir mıh gibi bittiğine bitişim... nasılsın sevgili ! uzağıma düştün düşeli bana ait hiçbir şey götürmedin giderken artık çalabilirsin dilinde sana ait türküler yüreğin özgürlüklere fora sen düşünme arkanda kalan nasıl bir alabora ben her zaman biraz direnç saklamıştım zulamda... bağışla sevgili ! ruhumda gizemi çözülmemiş bir yolculuk var artık dayanmışken kapıya bütün zamanların ayazı bıraktım ben kardan adamlara havuç burun takmayı bir göçmen kuşun kanadında şimdi bütün üşümüşlüğüm biraz geç oldu ama sıcak iklimlere bu son düşüm... sevgi kaya @ 2009 "istedin ki sana sığsın düşlerim, düşüncelerim...bilemedin ki ben düşlediğim sürece düşünenim..." |
en güzel düşlerimizde en sevdiklerimizle en derinlerde tekrar buluşmak isterdim..