KALEMİN KIRIK – KAĞIDIN SAMAN VE HALA TOYSUN…Daha tanımamıştı O’nu Alacağımı vermeden gidemezsin dedi Eli bağlandı Ayağı bağlandı Hâlbuki gönlü dardı… Ezildi Büzüldü Hüznüne yenik düştü… On iken yüz görünen çember cazgırlarından Şişmanca olanı kükredi Girmek istiyorsan Kalemini aç kalemtıraşınla Yalanlarına kendin de inan Patilerini kaldır Takla at önümüzde Hepimize yaltaklan... Vakit geçti gidemezsin Gergef işleyerek zaman doldur çemberin kenarında Kalemin ucu gibi sende kırıksın Kalemtıraşın kör Samandan ve en kötüsü de yırtılmak üzere Şiirini yazacağın kâğıdın… Girmeye çalışırsan çembere Alayın en hafifi tükürüktür yüzüne Mahzur çıkartıyorlar Yazık çabalarına Yapabilir misin ki Bir çözüm daha var Düş ve kaybol Bir rengin siyahına… Kalem kırık Kâğıt saman Çember hep aynılar ile tıka basa dolu Tekmili yalan Bilirim ki Güneşi avucuna alırsın hiç çekinmeden Dostluğuna inansan… Gitmeyi beceremedin ya artık bekle Açılsa da kapısı Girme çember içine Kaybolursun Bakma yaşına Bakma giderek artan saç aklarına Sen hala toysun Daha çocuksun... İST. 07.04.09 |
Açılsa da kapısı
Girme çember içine
Kaybolursun
Bakma yaşına
Bakma giderek artan saç aklarına
Sen hala toysun
Daha çocuksun...
Çığıl dostumuzun dediği gibi bende özellikle son finali çok beğendim.
Aynı yorum gibi oldu ama ne hissettirdiyse onu yazmam gerekiyordu aynısıda olsa.
Tebrik ediyorum,saygılar...