YANGIN…Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Birinci cemre, ikinci cemre, üçüncü cemre… Doğum sancısındaki toprağın altında binlerce çiçeğin atan yüreği… Orman yangını başlar, ayrılık habercisi… Doğa sararır, rengine kavuşamadan… Ay karanlıktır, maviye gece düşer… Oysa, sevdanın henüz ilk adımıdır… Başlamadan, ecele yenik düşer...
Bahar bereketi yeni düşmüştü Nereden çıktı bu mevsimde, orman yangını Uykusundan uyanma halinde doğa Gizemli bir alev, yakıyor fidanları… Ana rahminde iken ölüyor çiçek Toprak ağlıyor, yüreği titreyerek… Yeşillenmeden kurudu kırlar Gül yenik düşer, yaşayamadan nevbaharını Meyveye duran ağaç sarardı Mavi tonda esiyor ayrılık rüzgârları… Sevda suskun, başlamadan bitecek Şiir intihar eder, kâğıda dökülerek… Ölüme aşık olmak yaman çelişki Kızıl bir kıymık yaralıyor gün batımını Git buralardan, öylesine uzaklaş ki Sevgi yoksunu yağsın baran-ın damlaları… Söz dermansız kalır, özlem çekerek Ay karanlık, maviye gece düşecek... İST. 11. 04. 09 |
Ölüme aşık olmak yaman çelişki
Kızıl bir kıymık yaralıyor gün batımını
Git buralardan, öylesine uzaklaş ki
Sevgi yoksunu yağsın baran-ın damlaları…
Söz dermansız kalır, özlem çekerek
Ay karanlık, maviye gece düşecek...
emek verilmiş dizelerinzi tebrik edeeeim saygılar