Uzak Umutlaracıyla sıvazladım zamanın satır aralarını yakıldı hayat kitabım fosilsiz bir intihar susuşunda asılırken umutla ömür halatına elimde kaldı sancılı yarınlar yaralarını sardım sağır mısraların hüzünler karşıladı beni yalnızlar durağında ardım sıra sürüklendi bulutlar unutulmuş yüzüme asılı kaldı sonbahar sağanaklar kapladı dört bir yanımı çıldırdı düşünceler aklımın ıssız katmanlarında alnımda soğuk rüzgarı ayrılığın lal sevdanın ardından öylece bakakaldım bazen hıçkırık oldum bir martı çığlığında bazen ağlarda çırpınan umutsuz çipuraydım sandalın sol yanını sıyıran ıslıktım suskun karanlıklarda mendirek ucu poyrazdım hasretini uzaklara haykıran ah! kalkıp gelsen yağmura inat yüzüme değse mavi kanatları martının karışsan imbata nihavent bir şarkıyla... şafak sökerken avuçlarında sevdayla vuslat kapısını çalsan sırılsıklam susarken yüreğine, gözlerinin fırtınasına tutulsam soluğunun ayazında sararan pastoral bir şiir olsam! |
ardından sürüklenen mahzun bir yaprak olsam...
...................................................................
uzun bir aradan sonra ilk yorumum bu sitenin vefakar şairine...kutluyorum nefis bir anlatım özlemişim şiirlerini arkadaşım.saygılar..