ARTIK BİLSİNLER
Küçükken Düzlük’te oynardık
Nefes nefese Ne yorulduğumu hissederdim Ne acıktığımı Birisi fark ederdi Hava soğuyunca Üşüdüğümü Bir ceket getirirdi Akşamüstleri Nasıl kızardım Oyunumu kesen herkese Hiç söylemezdim Kavga ettiğimi Küstüğümü Oyunlar oynardım Nefes nefese Pür neşe Özgürlüğümden olurum diye Katlanırdım her şeye Hiç söyler miyim düştüğümü Dizlerim yara bere Akşam olunca anlardım Oyunun aralandığını Eve döndüğümde görürlerdi Dizlerimin yaralandığını En güzel yerinde kopmuş Hayatımın filmi Makaslanmış En mutlu olduğum sahneler Hayatım En güzel yerinden kopmuş Beş dakika ara vermişler Beş çocukluk ihtiyaç molası Gazozlar Patlamış kısır döngüler Yokluk çokluk Şimdi Seyreden hayatımı oynuyorum Yüreğim yara bere Daha fazla uzatmak istemiyorum ’Yalnızlar’ı Artık söylüyorum İçimin nasıl paralandığını Kimlere küstüğümü Nasıl acıktığımı dosta Nasıl bir yalnızlığa düştüğümü Yüreğimin kaç yerinden Nasıl yaralandığını İliklerimde hissediyorum Ortamın soğukluğunu Etin kemikten aralandığını Ve artık bilsinler istiyorum Ne kadar yorulduğumu Nasıl üşüdüğümü Onur BİLGE |
Ne kadar yorulduğumu
Nasıl üşüdüğümü
hiç bilmedim bilemedim oynamayı,
olmadı vaktim,zamanım
hep vardı bir hazanım
çocukmuydum
gençmiydim
anne oldum tek severek
şimdi yorgunum,üşüyorum
ama yinede yaşıyorum
çok güzel bir şiir sevgili şair tebrikler