Anlatma, Anlamaya Üşenirler !
Herşeyden vazgeçtiğin bir anda,
Derin bir soluk kılığında geldi.. Üstelik, Alıp alabileceğin Belki de son nefesti.. Ürktün önce.. Ama içine çektin yine de.. Ve işte asıl o zaman korktun, Çünkü aldığın nefesi Vermek zorundaydın, Unuttun ! Şimdi ne yüreğinin ateşini anlat, Ne doğmayan güneşini.. Ağlayamamanın acısıyla Yanıyorsa gözlerin, Daha kirpiklerin ıslanmadan Durduruyorsan yaşlarını, Bırak, Anlatma hiç Deva bulmaz derdinin sancısını.. Bak, Vakit sensizliği çoktan geçti. Tüm yolcular yorgun, Ve bu han çok eski.. Şimdi anlatmaya kalksan, Seni dinlemeyecekler. Dinleyecekleri tutsa, Anlamaya üşenecekler ! Sen yine yüreğine dön. Ölünceye kadar yan tek başına, Ve sonra sön ! |
Ölünceye kadar yan tek başına,
Ve sonra sön !
final harika sair
yurekten kutlarim
sevgi ile