Esir Ruh Gölgeleriher şey kendine ihanetteydi... göz görmüyor, el değmiyor, dil söylemiyordu çaldıkları her kapı bir bir kapanırken yüzlerine kapanan her kapının ardından irtifa kaybediyordu gülüşleri. içteki yoğunluk sustu, dıştaki çoğunluk pus. ama hâlâ kurtulma çabasındaydı bedenlerine hapsolmuş iki gölge ruh. çünkü saklanmak yoruyordu ışığını güneşten çalan ayın arkasında ve gölgelerin sevişmesi zordu yıldızsız siyah bir örtünün altında. |
Hasan Öztürk tarafından 9/5/2007 2:56:35 PM zamanında düzenlenmiştir.