Ne oldu gönlüme gönlüm ne oldu,
İçimde dışımda hoş bırakmadı.
Farkına varmadan âlemler doldu,
Beni sığdıracak boş bırakmadı.

Arttıkça artıyor efkâr dem be dem,
Devasız halimi kime arz edem,
Azatsız tutsağım nereye gidem,
Derdiyle belasız baş bırakmadı.

Zülfünde perişan olduğum dilber,
Ben çile çektikçe zevk alıp güler,
Dünya nimetini önüme serer,
İçinde mihnetsiz aş bırakmadı.

Bakışı bağrımda saplı bir kama,
Ciğerim kor oldu kalp yama yama,
Kıyamet yaşattı duygu dünyama,
Başıma atmadık taş bırakmadı.

Yıkıldı şahlığım kâşanem viran,
Döküldü yapraklar mevsim de hazan,
Sinemde yandıkça ateşi Suzan,
Kurunun içinde yaş bırakmadı.

Şeyda bülbül gibi sarardım soldum,
Kendimi güllerin har’ında buldum,
Bir aşkın elinde oyuncak oldum,
Bana eğlenecek iş bırakmadı.

Elbette her nefsin bir eceli var,
Fani yolculuklar buraya kadar,
Kemikler tabutum bedenim mezar,
Kafeste Yaralı kuş bırakmadı.

07.01.1999….Mustafa YARALI