dur desem, durur mu dünya bilmiyorum?
güneşe gel desem kabul eder mi?
nil nehri yıkar mı
gözyaşında boğulmuş
kan revan içinde
çocukluğumun hayallerini?
kalemlerim olacaktı
rengarenk...
üzerime bombalara kusan gökyüzüne
"barış" diye yazacaktım mutluluğun adını...
ölmüş babam tutup ellerimden
büyüklerin bu kan kokan dünyasında
büyüklerin olmadığı yerlere götürecekti beni
karşımda masmavibir göl olacaktı
yakamozlarını taşlarla rahatsız ettiğğim
küçücük gölgemi
dev gibi namlusuna hedef seçen
"insan" icadı bu tank değil...
ne yaptım ki ben
anneme sımsıkı sarılmaktan başka?
ya babam?
getirdiği ekmekler
onların sofrasından mı çalındı sanki?
ağladığımı görmesin kimseler
diye mi bağladınız gözlerimi?
korkmayın,
kendi çocukalrından başka
çocuk yoktur onlar için dünyada...
gözlerim çölleri denizlere de çevirse
görmezler kendi çocukalrının
şımarık gözyaşalrından başkasını...
hangi lisanı konuşuyor elinizdeki silah
söyleyin de bekletmesin artık
utanmayı bilmeyen yüzlerinizi
görmekten utanıyorum artık!!!