Kor Düşünce BahçemeŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Evlat...
balım diye sevdiğim... Sabaha kadar uykusuzluk ve can çıkar gibi öksürükler, Bir türlü olmayan bir sabahta, her öksürükte benim canım çıkarken, Ya bırakıp giderse ne yaparım deyişimin iz düşümleri...
Yandın mı bağrımda bal kokan çiçek?
Düştü mü dalından can yaprakları? Bilsem de bu hazan bir geçecek, Sarmayacak cemre bu toprakları. Güneşi karartmak haddine miydi? Mevla niçin verdi sana bu gücü? Ruhum en karanlık libası giydi Şimdi gamla dolu gönlün hörgücü... Gece gökte aydın, gündüzse meltem, Duaydın dilimden ikbâl esen. Gitmeye meftundun en baştan madem, Neden gelişinle mahzun ettin sen? Öksürük tadında almak nefesi, Kekremsi ve mayhoş, irin kokulu... Olmasın içinde uçmak hevesi, Kanatsız, güçsüzüm, yorgun, uykulu... Sitemkâr olsam da sen bana bakma, Kadim reçetesi kader hayatın. Mavera yurdunda yerim yok ama, Umudum: yanında olmam muradın. 11 mart 2020 |