ölülerle girdiğim ilk değil bu şehir

binlerce kez arındırdığım ruhumun
gümüş urganlarına doladığım
krizantem gelinciklerini kör aydınlığa fırlatıp
acılarını gülümseyişe çeviren
ilk gulyabani değil bu
rengini hiçbir mateme boyayamadığım
beynimin hayalarında çıldıran
solmuş ilk sardunya değil bu

Dostum yine güçlü kalemin konuşmuş... şiirlerini okumak keyifli kutluyorum.Sevgi ve saygılarımla

tebrikler değerli hemşehrim..şiirde farklı söylemler içeren başarılı bir çalışma..sevgiye ve dünyaya üç boyutlu bir bakış güzelliğinde...teşekkürler...saygımla...

arındıkça durulan
durdukça bunalan şehir
daha kaç karanlık boğar gelinciklerini..

tebrikler...

kırılmış ellerimle dokunamadığım
karalanmış ilk aydınlığım değil bu

kutlarım selamlar

güzeldi tebrikler solmasın çiçekleriniz...

Farklı ve güzel...Kutlarım.

yaprak tarafından 9/15/2009 9:28:04 AM zamanında düzenlenmiştir.

çok değişik çok güzel bir şiir
tebrik ederimm
saygılarımla
ERdİ

enteresan bir karışım var şiirde ölüler, gulyabaniler,krizantem çiçekleri , beynimin hayaları ve sardunya değişik olmuşşş
tebrikler
muhabbetle kal

tebrikler......)

Kent, kalabalıklar, yalnızlıklar, doğa, yabancılaşma ve bütün bu olanların içinde insan.
İnsan kendi yarattığının tutsağı, kendi diktiği duvarlara hapis.
Şair kendine özgü dizelerle güzel anlatmış.
Ellerine sağlık halikarya!

ölülerle girdiğim ilk değil bu şehir

binlerce kez arındırdığım ruhumun
gümüş urganlarına doladığım
krizantem gelinciklerini kör aydınlığa fırlatıp
acılarını gülümseyişe çeviren
ilk gulyabani değil bu
rengini hiçbir mateme boyayamadığım
beynimin hayalarında çıldıran
solmuş ilk sardunya değil bu

kırılmış ellerimle dokunamadığım
karalanmış ilk aydınlığım değil bu

Ağustos ‘99
–evinde–
-------------------------
şairin yüreğini bilemem ki...ama ben şiiin adından ve ilk dizelerden dedim ki hey istanbul, kalk ayağa sanadır bu şiir.ŞEHRİN HER YENİ ADINI TEKRAR KUTSADIM diyor ya şair, kuşatmanın ardından değişen adıyla istanbulun...

oysa
aslında sanmam şairin istanbulu falan düşündüğünü belki..şöyle özde derin derin düşününce insanın yüreği geliyor akla ve ilk aşkın izlerinin üzerine basa basa nice aşkları öldürüp yeni aşklara merhaba diyen deli yüreğimiz geldi aklıma...her aşkla bin kere arınan, temizlenen, sevildiği kadar seven, sevdiğinin acılarını sevgisiyle yok eden ama terkederken aynı acıları kendi de ona yaşatan bir yürek...arzu, sevgi, utanç...binbir düşünce ile savrulan insan, yok ede ede sevgileri, kendi de kırılıyor..inciniyor.ve bu silsile devam edecek...gönle ışık saçan nice aydınlıkları sunan sevdalar,nice kalır yürekte bilinmez.

şair yazar, okuyucu bin hayale dalar..kesişir mi duygular, düşünceler...kim bile...fark da etmez aslında , şair nerden bilecek ki ...
sevgiler, beni alıp götüren dizeleri yazan ellere...

şehrin yeni adı ne ola ki...