Benim Şehrim
ben en çok kendimi sevmiştim
yarı yoldan dönerken. ayağımda bir ayakkabı bağı. yoksa ayakkabım mı dağıldı? gözleriyle işaret ediyor bir şeyleri trenler. gideni geleni çok esir şehir. sokakları her daim boş, bir nefes aralığında kızıllık dolu şarap akşamları. oda doluydu ki almadı bizi içeri deniz. - hepsi hepsi bu lan işte ne korkuyorsun demişti babam. haklıymış şuncağızcık, ağızcık dolusu adımcıklar kadar uzak caddeler. yeşile saran kırmızı kusan arada dikkatli bir sarı sıçratan, titrek-rivayetli-görmüş geçirmiş-haberli-sıcak-solmuş ve yaşanmış yollar. ve birmukabele tasarlanmış ellerin doldurduğu benim şehrim. |