0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
978
Okunma
bir hırsız.
elleri saniye ve kolları
da
ki
ka.
uzanır toprak’ın huzuruna.
karşısında yel ve kovan.
akrep tee güneyden,
görmediğim bir düzlükten,
bakıyor: iğnesi irkilmiş.
bütün dikkati kuzeyi aşan dağların zirvesinde.
çenesi varsa bile artık kastığından yok olmuş.
göz denen çizgileri bir diş sanki.
kıskanç, acemi, korkak ve gürültülü bakıyor yel ve kovana.
sonunda olan olacaktır.
nasıl geçmişi silemez insan; sildiğini sanır.
oysa yenisini ekler üzerine,
denizin bir yamacı yıllarca yalayıp yutması gibidir geçmişin silinmesi.
altta kalır toprak. ve falez bir derin mevzi olur.
çok yaşa, akrep!
