Yitik hayâllerin peşinden koşan
Küçük bir kız çocuğu gibiyim..
En az yıldızlar kadar yorgun yüreğim,
En az yıldızlar kadar
Kendi ışığıma hasretim..

Bazen bir deli cesareti gelir,
Kadere baş kaldırıp,inadına severim..
Gerçekleri yok sayıp,
Yalnızca düşlerim..
Ama rahat durmaz hayat,
En güzel yerinde yataktan düşerim..

Ben zaten hiç bahar görmedim ki;
Bir hazanı,bir de kışı bilirim.
Hayatı kendime yokuş etmekten
İnmeyi bir türlü öğrenemedim..
Hani baharda açan kardelen
Korkar ya zamansızlıktan,
Dar vakitlerde yaşanıp yazıldığından,
İşte öyle ürkektir şiirlerim..
İşte bu yüzden kelimelerimde titrer sesim..
Aşka dair bütün çığlıklarımı
Tavan arasına sakladığımdan,
Artık sesimi duyan sadece benim..

Umut desen,gönlümün yavan ekmeği..
Ne zaman başımı alıp gidesim gelse,
Ya gelirsen diye oturup yediğim..
Geç kalınmışlığın notasına hapsolmuş,
Kırık ezgi tadında sevdana katık ettiğim..

Yitik hayâllerin peşinden koşan
Küçük bir kız çocuğu gibiyim..
En az yıldızlar kadar yorgun,
En az yıldızlar kadar
Senin ışığına hasretim..