Ve
Şehveti aşka hülle biçtim

zaaf zebanisi ellerin gülerken çamura
hırsını alırken Güneş’ten akşam
yosun yüzümde Ay’ın demini çekiyor

kokumun ferinde sürünürken cefa
saman altıysa badelerin heyecanı
yalnızlık müebbet saksıda cenk ediyor

Devin
Öksüz kedinin
Çanağında süt kan kokuyor

zambak kökünde şehadet içerken kalbim
tenim su verirken kuruyan mezara
kızıl kıyam nefesim ar damarımda üşüyor

kupa kenarında ip atlayan dudaklarının
saçlarıma bağladığı seslerin senfonisiyle
hangi kırbaç ruhumda dans ediyor

Ki
Küfrü şirke köle sandım

Deşin
Yitik kedinin
Ciğeri cehenneme çıra tutuyor

**

Ah yar
Canıma medet bir damlaya kelepçe mi ter gülün
Suçluysa keşkeler
Kallavi ahvale köşkü endam yasak külün

Ah can
Ne nursuz yolda sakalsız başlar
Ne salsız kolda salasız kuşlar
Alnımda yedi sena katli bülbüle ağlar