Beklerken kapı önlerinde şimdi çaresizce
Hiç ama hiç gelmeyeceğini bile bile,
Gidip de geri dönmeyenleri mi
Ardına baka baka gözümden kaybolan
O güzelim gençliğimi mi?

Ki;el bile sallayamadım ardından
Iradıkça ıradı ...
Akıp gitti örgülü saçlarımın ucundan.
Çoğalan çizgilerimle azalan sevinçler
Bir de hatıralar kaldı kırk yamalı yüreğimde.


Devrilirken gün dağların ardından
Sokak aralarında el ayak çekilirken
Evli evine,köylü köyüne döner ya en sonunda.
Sanki şimdi;
Köşeden dönüverecek
Tüm yakışıklığı ile gençliği babamın
Yine atlayıp boynuna sarılacağım...

Daha öpemeden gıdısını küçük kızının,
Komşular şikâyete başlayacak yine.
(Oysa tek suçum akşamlara dek
Mahalle çeşmesinde suyla oynamaktı...)
Yine rol yapacak babam sanki çok kızmış gibi
Tamam diyecek komşulara çatıp kaşlarını
Ben onun terbiyesini veririm...
Kapatınca kapımızı öpücüğünü konduracak
Kim nerden bilecek ki?



Yine yer sofrasında hazırdır annemin yemekleri
Çiçekli pazen elbisesi ile sanki bahardır.
Top peşinden yeni dönmüştür ağabeylerim,
Avuç içlerinde saklıdır yine tavşan enikleri.
Taze bir karanfil filizidir ablam
Her gece koynunda uyutur minikliğimi,
Ürkek bir ceylanın yüreğidir atan göğsünde.
Teliyle duvağıyla gelin çıkacak baba evimizden
Bilmediğim uzak ülkelere götürecekler sonra...



Artık hep bir hüzün yeşerecek evimizde,
Ablamdan gelecek mektuplar gözlenecek
Zerre zerre kıyılacaktır içi annemin
Postacıyı her gördüğünde…
Bir tören gibi okunacaktır mektuplar
Resimler gezecek elden ele...
Ninem tülbentinin ucuyla silerken gözlerini,
Yaz kızım diyecek annem,önce selamlarımızı
Gül yaprakları konup yollanacaktır cevapları.


Oturup her akşam üzeri pencere kenarında
İçlenerek demlenmeye başlayacak babam.
Plağından okumaya başlayacak Zeki Müren,


’Şimdi uzaklardasın,
Gönül hicranla doldu…’




Hülya Lila Bozkurt



20/Ekim /2004
13 Şubat /2009