Gönlünün gölgeli çardaklarında salındım ben yıllarca
Geç sevilmişliklerin terkisinde izledim seni asırlarca
Ölümler gördüm, hüzünlü topraklar attım mezarlara
Devşirmeli günler ektim sabırla aşkın kuru ovalarına.

Aldırmazlığıma vur geçen yılların sessiz iniltilerini
Payına düşen ne varsa hayattan, al git, istemem geri
Uzaklara göm şiirlerimi, ölü ozanlar bilir sözlerimi
Kıvranışlarıma bakma, yak yüreğimdeki resimlerini.

Sevdanın iğneli beşiğinde sallandım, güldüm, kanadım
Dört yanım ateşti, karıştım özleme, şiir olup çağladım
Baharlar ektim gözlerine, zemheride hüsranı topladım
Göğsündeki serin gölgeliğe mevsimlerce sokulamadım.

Terinin kaydıraklarından inerken düzüne, dağların inledi
İsyanlar serptim denizlerine, ağlarım yırtıkmış, dikilmedi
Tükendim eşsiz sularında, sana gelmeye ah kulaç yetmedi
Düşler sürdüm ekmeğime her sabah, lokmalar içime sinmedi.

Mesafelerin kurulmuş saatleriyle deviremedim yılların yapısını
İki kapılı bu dünya odasında söndüremedim gecelerin çırasını
Mevsimsiz hasattı gönlümdeki konukluğun, süremedim sefanı
Hançerlerle deş göğsümü, kızıl bir şafakta itiver aşkın sehpasını.

Selahattin Yetgin