BİR FİDAN DEVRİLİYORÜrkütücü gök gürültüsü eşliğinde, Sinsice düşüyor kor damlaları. Papatyalar gelinciğe dönüyor, Al al oluyor, çakıl taşları. Fidanlar devriliyor kara toprağa, Bir can düşüyor, binlercesi üşüyor. Siyah hüzün kaplıyor benliğimi, Beklenen gelecek sonsuzluğa yürüyor. Güneşin son ışıkları, Süzülürken gözbebeğinden, Huzurlu gülümsemeyle dudağından, Kelime-i şahadet su gibi akıyor. Kuş uçuşu mesafeden ulaşınca kara haber, Mahalleyi gül kokusu sarıyor. Bir damla gözyaşı, bir tutam isyan, Bir ana hıçkırıklarını yutuyor. Ve binlerce fidan devriliyor Zehra ATASOY |
Düşündü, taşındı sebebi buldu
Filizken kıyılan, cana ağladı
Şehadete erdi, ne canlar soldu
Doğurup, emziren ana ağladı
Kara haber geldi, deliye döndü
Koçyiğit yitirdi, ocağı söndü
Kinini bastırdı, kıbleye döndü
Akşamdan başladı, tan’a ağladı
Evvelde böyleydi, hep aynı düzen
Baştacı edilir, milleti üzen
Hainle; yüz vekil, olunca kuzen
Beşiği balalı, Suna ağladı
Çetin KILINÇARSLAN - ihtilal
BEN BU ŞİİRİ OKUYUNCA İÇİMDEN DAHA EVVEL KALEME ALDIĞIM ŞİİRDEN BİR BÖLÜM EKLEMEK GELDİ. KARDEŞİMİ YÜREKTEN KUTLUYORUM SAYGILAR...