Nelida’ya Mektuplar


Bendi yoktur
ne acının ne sevincin
yıkar geçer bin damla
geçmişi
geleceği
kurak mevsimlerde gözlerini doldurur yağmur
derin kuyularda yankılanır sesi
dolusunu
boşunu
kaderi
ve hayatı bakraçlarına doldurur kadın.

sudan kadınlar gönlüyle akar
rengi, tadı olmayan düşlerle
nehirler gezer
denizler aşar
harelenir kendi dünyasının üstüne
sazlıklar saklar hüznünü
yosunlar bulaşır saçlarına
başını bir kayaya yaslar
saklanır kendi dehlizine
medceziridir yaşam dalgaları
sam yeli izlerdir aşk sonraları…

oysa geçmiş zamanlardan
yaz gecesidir gözleri
bakışları temmuz
nehirden teninde yıkanır aşk
ne çok rüya eskitir gönül kafesinde
hasreti sırtlar
güneşi uyandırır
çalımlar feleği sevgi ruhuna esirse
bir yol katar önüne umudu gelincik tarlası
koşabildiği kadar uzağa
ve sevebildiğince…

ki kırık hikâyeler toplamıdır
parçaları savruk
yüzü gri bulutlar çıkar karşısına
patikalara düşer küskün ayak izleri
yol bitmiştir!
sudan kadınlar
çamurdan tenleri silerek
akar geçer derelerden
her figüran damlası
kitâbenin bir parçasıdır çünkü…

kendini boğar göz selinde
kıyısı olmayan
saldan bir ömürde geçer
hayat teranesi...